بی اختیاری ادرار برای بسیاری از افراد ناراحت‌کننده و خجالت‌آور است اما شناخت علل به وجود آمدن این مشکل به آن‌ها کمک می‌کند تا آن را کنترل کنند. بی اختیاری ادرار ممکن است کم باشد و به‌خودی‌خود بیماری محسوب نمی‌شود اما می‌تواند نشانه وجود یک بیماری باشد.

اگر شما این موضوع را تجربه کردید به متخصص مراجعه کنید. علائم این اختلال می‌تواند از خفیف تا شدید باشد. بی اختیاری ادرار می‌تواند زندگی روزمره شما را دچار مشکل کند و کیفیت آن را کاهش دهد.. بسیاری از افراد مسن بی‌اختیاری ادرار را به عنوان نشانه‌ای از سن بالا می‌دانند و به پزشک مراجعه نمی‌کنند. اما درواقع بی‌اختیاری ادرار نشانه‌ای از یک بیماری زمینه‌ای است و گاه موقت بوده و خودبه‌خود برطرف می‌شود، اما در بیشتر موارد مزمن و پیشروندِ است.

در مطب دکتر مظاهری با بهره‌مندی از جدیدترین و بهترین دستگاه‌ها، بی اختیاری ادرار به‌صورت کامل رفع شده و بیمار در بازه زمانی کوتاهی درمان می‌شود.

بی اختیاری ادرار چیست؟

بی اختیاری ادرار به دفع غیرارادی ادرار می‌گویند. توضیح علمی و پزشکی ایم مشکل را می‌توان این‌گونه گفت: دفع ادرار هنگامی اتفاق می‌افتد که فشار داخل مثانه از فشار ناشی از تون عضلات صاف و مجرای ادراری بالاتر رود.

انواع بی اختیاری ادراری

بی اختیاری ادرار به سه نوع کلی تقسیم می‌شود:

بی اختیاری استرس

بی اختیاری استرسی در اثر تحرک و فعالیت‌های بدنی که منجر به افزایش فشار داخل شکم می‌شوند به وجود می‌آید مانند ورزش کردن، سرفه کردن، عطسه کردن، خندیدن

این نوع بیماری بیشتر در زنان رایج است مخصوصاً پس از زایمان‌های مکرر

بی اختیاری فوریتی یا اضطراری

بی اختیاری فوریتی زمانی رخ می‌دهد که فرد بعد از نیاز ناگهانی به ادرار کردن دچار خروج ادرار می‌شود.

بی اختیاری سرریز

زمانی بی اختیاری سرریز رخ می‌دهد که مثانه خود را کاملاً تخلیه نکنید و مقداری از ادرار باقی‌مانده از مثانه خارج شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

هرگونه بی اختیاری ادرار را باید با پزشک متخصص در میان گذاشته شود زیرا ممکن است علامت یک بیماری جدی‌تری باشد. در حالت کلی اگر دچار این مشکل  شدید و شرایط زیر را تجربه کردید به پزشک مراجعه کنید:

  • مشکل در صحبت کردن یا راه رفتن
  • گیجی
  • از دست دادن کنترل روده
  • ضعف یا سوزن سوزن شدن در هر قسمت از بدن شما
  • از دست دادن بینایی
  • از دست دادن هوشیاری
تست‌های تشخیصی معمول عبارت‌اند از
  • سیستوسکوپی
  • بررسی اورودینامیک
  • آزمایش فشار مثانه
  • سونوگرافی

درمان بی اختیاری ادراری چگونه است؟

برای درمان بی اختیاری ادرار در ابتدا از روش‌هایی که فشار کمتری برای بیمار دارند استفاده می‌شود. ازجمله این اقدامات مراحل زیر می‌باشند:

1-ابتدا از فرد خواسته می‌شود تا مدت کمی ادرار خود را نگه دارد. هدف از این کار، افزایش فاصله و زمان میان هر بار ادرار کردن می‌باشد.

2-تخلیه ادرار به طور مکرر

3-تمرین عضلات کف لگن

درمان های دیگری که برای این موضوع پزشک معالج پیشنهاد می‌دهد عبارت‌اند از:

درمان دارویی

مانند استروژن های موضعی

دستگاه‌های پزشکی

پساری حلقه ای است که در داخل واژن قرار می‌گیرد. این دستگاه در افرادی که به دلیل افتادگی رحم و یا لگن، دچار بی اختیاری شده‌اند.

مخروط کگل

بیمار این مخروط را به هنگام تمرین داخل واژن خود قرار می‌دهد و سپس ورزش کگل را انجام می‌دهد.

درمان جراحی با اسلینگ

قطعی‌ترین روش برای درمان بی اختیاری های ادراری که با سرفه یا خنده اتفاق می‌افتد، است. این روش درمانی با اهداف زیر صورت می‌گیرد:

1-بزرگ کردن مثانه تا حجم بیشتری از ادرار را در خود جای دهد

 2- ترمیم ماهیچه های لگن که ضعیف شده‌اند.

پیشگیری

برای کاهش احتمال ابتلا به بی اختیاری ادرار می‌توان اقداماتی را انجام داد که به داشتن سبک زندگی سالم کمک می‌کند. به‌عنوان‌مثال:

مرتب ورزش کنید

تناسب‌اندام داشته باشید

رژیم غذایی سالم و متناسب داشته باشید

از مصرف زیاد الکل و کافئین خودداری کنید

از کارهای سنگین اجتناب کنید

کلام آخر

بی اختیاری ادرار می‌تواند نشان‌دهنده یک بیماری مزمن باشد. اگر در صورت بروز علائم آن سریع به پزشک متخصص مراجعه شود درمان راحت و سریع‌تری را به همراه دارد. آن را جدی بگیریم و بدون خجالت و ترس با مسئله را با پزشکمان در میان بگذاریم.